Splittery optyczne – czym są i do czego się je stosuje?

Splittery optyczne to rozdzielacze światłowodowe. Ich główną cechą jest to, że zapewniają one niskie straty wtrąceniowe. Splittery są znane również z dużej odporności mechanicznej oraz ze stabilności w pełnym zakresie pasma. Dodatkowo, splittery pozwalają na równomierne dzielenie mocy optycznej.

Według definicji, splittery optyczne są całkowicie pasywnymi elementami, dzięki którym możliwy jest podział mocy optycznej sygnałów wejściowych między porty wejściowe splittera. To, ile wyjść będzie posiadał splitter, jest uzależnione od indywidualnych wymagań klienta. Dodatkowo, stosunek podziału mocy również można dobrać w zależności od potrzeb. Wszelkie parametry, jakie cechują splittery optyczne, zostały określone w normach telekomunikacyjnych.

Splittery są produktami, które stosuje się przede wszystkim w sieciach takich jak CATV oraz GPON. Każdy ze splitterów poddawany jest pomiarom szerokopasmowym. Pomiary, jakie dokonuje się na splitterach, to najczęściej OSA i ASW.

Splittery PLC

Splittery PLC są tworzone poprzez zastosowanie tzw. technologii planarnej. Jej cechą szczególną jest zapewnienie wysokich parametrów optycznych. Oprócz tego, splittery powstałe w wyniku tej technologii, mają dość małe rozmiary.

Splittery PLC mogą zawierać w sobie określoną ilość falowodowych sprzęgaczy kierunkowych (1 na 2), które połączone są ze sobą metodą kaskadową. W przeciwieństwie do splitterów typu FBT, technologia PLC gwarantuje lepszą i większą symetrię, jeśli chodzi o podział mocy. Poza tym, w przypadku splitterów PLC, mamy gwarancję o mniejszych stratach wtrąceniowych.

Splittery PLC, przy produkcji których stosowana jest nowoczesna technologia planarna, umożliwiają podział mocy sygnału optycznego na aż 128 kanałów. Cechami szczególnymi, jakie przypisuje się splitterom PLC, są:

• Niskie straty wtrąceniowe,
• Niska wrażliwość na polaryzację,
• Kompaktowa obudowa,
• Szeroki, spektralny zakres pracy,
• Wysoka reflektancja.

Splittery FBT

Działanie tego typu splitterów polega na zgrzewaniu ze sobą co najmniej dwóch włókien światłowodowych. Proces ten pozwala na jednoczesne rozgrzewanie ich i  wydłużanie ich przez rozciąganie. Efektem jest zbliżenie się rdzeni dwóch włókien, co prowadzi do sprzęgania modów. Jeśli chodzi o stosunek podziału mocy optycznej – zależy to od tego, jak blisko siebie znajdują się rdzenie oraz od długości obszaru sprzężenia.

Zastosowanie splitterów optycznych

Światłowody są dziś podstawą praktycznie każdego rodzaju stacjonarnej sieci telekomunikacyjnej. Standardowe łącze oparte jest na fali o jednej długości – może ona wynosić od 1310 do 1550 nanometrów. Fala ta jest złożona z dwóch włókien optycznych. Jedno włókno odpowiada za nadawanie, a drugie za odbieranie sygnału.

Szybkość transmisji, jaka jest możliwa w pojedynczym łączu, jest ograniczona poprzez wymagania i limity elektroniczne. Najczęściej, limit ten wynosi 40 Gb/s. Maksymalna szybkość, jaką można uzyskać, wynosi 100 Gb/s.

Splittery optyczne mogą być wykorzystane do rozprowadzania sygnałów optycznych z jednego punktu do wielu innych. Rodzaje splitterów, z jakimi możemy mieć do czynienia, to między innymi 1:2, 1:4, 1:8 itp. Splittery cechują się dużą tłumiennością – dzięki temu, nie trzeba stosować ich w znanych nam, typowych sieciach.