Czym różnią się luty srebrne otulone i luty srebrne nieotulone?

W metodzie lutowanie stosuje się różne spoiwa, które dobiera się na podstawie m.in. materiału lutowanego.

Jednym z najczęściej stosowanych spoiw są luty srebrne, które występują w wersji otulonej oraz nieotulonej. Dzięki swoim właściwością dają one wiele możliwości, przez co stosowane są w bardzo wielu różnych dziadzinach przemysłu.

Charakterystyka lutów srebrnych

Luty srebrne to jedne z najbardziej uniwersalnych spoiw, stosowanych w lutowaniu. Wykorzystywane są przy łączeniu elementów wykonanych z różnych rodzajów stali (również stali nierdzewnej), miedzi, niklu oraz srebra i ich stopów, a także do wzajemnego łączenia wszystkich wymienionych metali.

W procesie łączenia płytki węglików spiekanych ze stalą, luty srebrne również są powszechnie stosowanym spoiwem. Luty srebrne charakteryzują się zróżnicowaną temperaturą topnienia, która jest zależna od składu chemicznego danego lutu. Dzięki temu spoiwo to daje bardzo wiele możliwości i może być bez problemu dobrane odpowiednio od danego materiału, z jakiego stworzone są elementy lutowane.

Zakres temperatury roboczej, czyli temperatury topnienia lutu srebrnego waha się w granicach 420 – 1020 °C. Jest to dość wysoka temperatura, dlatego ten rodzaj lutu nie sprawdzi się w lutowaniu elementów mniej odpornych na tak wysoką temperaturę. Do tych materiałów należą m.in. aluminium, magnez, cynk, a także różne stopy tych materiałów.

Luty srebrne mają bardzo dobre właściwości mechaniczne, wysoką przewodność elektryczną, dobrą obrabialność, odporność na działanie wielu zasad i kwasów, dobrą zwilżalność większości metali oraz stopów i bardzo dobrą zdolność do wypełniania szczelin, przez co utworzone za ich pomocą połączenie jest bardzo szczelne i trwałe.

Luty srebrne charakteryzują się również bardzo dobrą odpornością na ścinanie (odkształcenie postaciowe ciała spowodowane nieprężeniami stycznymi), udarność (odporność lutu na pękanie przy obciążeniu dynamicznym) oraz zmęczenie (mechaniczna degradacja spowodowana odkształcaniem pod cyklicznym obciążeniem).

Do stosowania lutów srebrnych niezbędny jest również topnik, który utrzymuje lutowaną powierzchnię w odpowiedniej czystości, zapewniając tym samym lepsze połączenie spoiwa z materiałem.

Zastosowanie lutów srebrnych

Luty srebrne to bardzo uniwersalne spoiwo i z tego względu jest ono często używane w różnych gałęziach przemysłu. Spoiwo to w metodzie lutowania płomieniowego oraz indukcyjnego znajduje zastosowanie w przemyśle mechanicznym, elektrycznym, chłodniczym, a nawet spożywczym.

Z powodu swojej znakomitej przewodności elektrycznej, luty srebrne bardzo często stosowane są w przemyśle elektrotechnicznym. Będą również bardzo dobrym wyborem w miejscach, gdzie połączenie lutowane narażone jest na działanie kwasów i zasad, z powodu swojej odporności na tego typu substancje.

Należy także pamiętać, że to spoiwo bardzo dobrze radzi sobie w wysokich temperaturach dochodzących nawet do 200 °C oraz posiada znakomite właściwości wypełniające, dzięki czemu tworzy szczelne połączenie.

Luty srebrne otulone i nieotulone

Luty srebrne występują w dwóch rodzajach jako luty otulone oraz nieotulone. Otuliną w tym przypadku jest właśnie topnik. Z tego względu luty srebrne otulone nie potrzebują stosowania osobnego topnika, ponieważ już go posiadają. Rozwiązanie to jest bardzo wygodnie i daje gwarancję, że topnik jest odpowiednio dobrany do danego lutu i materiału lutowanego.

Dzięki temu można mieć pewność, że utworzone za jego pomocą połączenie będzie szczelne i trwałe. Luty srebrne nieotulone to jedynie samo spoiwo bez otuliny z topnika. Używając tego typu lutów, niezbędne jest zastosowanie topnika jako osobnego preparatu. Nie można zapominać o tym, aby dobrać odpowiedni topnik pod względem stosowanego lutu, lutowanego materiału, a także temperatury roboczej spoiwa.

Dobranie złego topnika może sprawić, że połączenie nie będzie tak szczelnie i wytrzymałe jak powinno być. Luty nieotulone świetnie sprawdzą się podczas lutowania wymagającego większej precyzji, ponieważ dzięki temu, że nie posiadają one otuliny z topnika, ich średnica może być zdecydowanie mniejsza od średnicy lutów otulonych.

Dodatkowo stosowanie topnika jako osobnego preparatu, również niesie za sobą pewne korzyści, ponieważ możliwe jest jego dawkowanie wedle swojego uznania i nie trzeba opierać się jedynie na ilości dostarczonej z otuliny lutu.